RUMOR VARIUS
Anno 1979 - fasciculum 16
.
Amicus exiit. Quindecirn punctis post domum reliqui et obstipui: quam elegans automobile! Currus sex cylindrorum, animo cogitate! Postquam satis admiratus sum, conscendi currum; at hoc ipso momento temporis necopinato pluvia ingens cecidit eo modo, ut iam per fenestram spectare nequiremus. Tonitrua magna audiuntur, fulmina micant horribilem in modum. Domus proxima fulmine icta deflagrat. Canis meus in flammis perit, summopere territus exclamo:
Et Petrus:
Rudimentum ab Emanuele Bernard compositum
.
Carl legentes,
Egregii viri redactores huius libelli nuper mihi bona fide proposuerunt, ut aliquid ad vos delectandos aptum componerem. Propositum placuit et me non nolle dixi. Heu me miserum! Quam est vacuum caput meum! Ne minimam quidem habeo cuiuscumque rei cogitationem. At tergiversandum non est, quandoquidem levitate animi inductus me aliquid intra dies decem scripturum promiserim. Promissum praestandum est nec facere possum, quin aliquid componendo operam dem.
Egregii viri redactores huius libelli nuper mihi bona fide proposuerunt, ut aliquid ad vos delectandos aptum componerem. Propositum placuit et me non nolle dixi. Heu me miserum! Quam est vacuum caput meum! Ne minimam quidem habeo cuiuscumque rei cogitationem. At tergiversandum non est, quandoquidem levitate animi inductus me aliquid intra dies decem scripturum promiserim. Promissum praestandum est nec facere possum, quin aliquid componendo operam dem.
Itaque nunc intra bibliothecam meam clausus sedeo stilum mordens, scidulam albam intuens, animum in omnes partes versans, ut aliquid, quod legentibus gratum possit esse, inveniam. Frustra! Operam perdo. Praestare puto me cubitum ire sperantem cras mane Musam mihi magis fore propitiam.
Postridie mane:
Bene quievi. Quiete satiatus sum, quamvis aliqua per somnum animum vexantia viderim.
Ecce somnium: Petrus amicus cubiculum meum intravit multo mane, haud irridicule exclamans: Pigerrime! Nonne te pudet in multam lucem stertere? Surge! Veni mecum ad balneas!
Bene quievi. Quiete satiatus sum, quamvis aliqua per somnum animum vexantia viderim.
Ecce somnium: Petrus amicus cubiculum meum intravit multo mane, haud irridicule exclamans: Pigerrime! Nonne te pudet in multam lucem stertere? Surge! Veni mecum ad balneas!
—
Quid dicis? Delirasne?
—
Minime! Festinemus! Pulcherrimae totius urbis virgines erunt nobiscum.
—
Quaenam, dicax?
—
Anna et Rosa. Nonne eas novisti?
—
Equidem novi. Venustissima utraque. Iam dudum desiderio captus sum istas virgines spectandi ambulantes maxima parte corporis nuda. Est aliquid, hercle!
—
Cave Cupidinis sagittas!
—
Cur caveam, morose? Ubi sunt?
—
Exspectant nos in balneis.
—
Quibus in balneis? Sunt permultae circum lacum.
—
In litore lacus Turicensis nimirum.
—
Quo loco litoris, baro? Litus est longum septuaginta milia passuum, ni fallor. Ab urbe Turico usque ad 'Rapperivicum'.
—
Baro tu es! In illo litore nimirum, quod nostro sermone 'Strandbad' appellamus. Tenesne tandem?
—
Edepol!
—
Ergo move te ocius, somniculose!
—
Quid horae est?
—
Post octavam nunc sunt puncta decem.
—
Itane vero? Nesciebam hoc esse tempus. Exspecta me in atrio!
—
Immo te exspectabo foris in meo novo automobili.
—
Novumne est tibi? Optime! Exspecta patienter, quaeso! Ego actutum lavabo et barbam mihi radam. Brevi paratus ero.
—
Novumne est tibi? Optime! Exspecta patienter, quaeso! Ego actutum lavabo et barbam mihi radam. Brevi paratus ero.
Amicus exiit. Quindecirn punctis post domum reliqui et obstipui: quam elegans automobile! Currus sex cylindrorum, animo cogitate! Postquam satis admiratus sum, conscendi currum; at hoc ipso momento temporis necopinato pluvia ingens cecidit eo modo, ut iam per fenestram spectare nequiremus. Tonitrua magna audiuntur, fulmina micant horribilem in modum. Domus proxima fulmine icta deflagrat. Canis meus in flammis perit, summopere territus exclamo:
—
Petre, move te! Ubi est sacrum illud instrumentum vitro detergendo? Fac tandem per vitrum spectemus! Fac ad balneas perveniamus!
Et Petrus:
—
Ignoro, ubi sit istud instrumentum, non reperio. Nonne tibi dixi hunc currum esse novum? Ignoro, quomodo vehendum sit. Unum, quod scio, est tibia ululare, allud nihil.
—
Tu vehi ignoras? At quo modo huc vectus es, infelix?
—
Non ego vectus sum, sed Paulus.
—
Paulusne? Ubi est nunc?
—
Abiit. Rixati sumus. Tum ira incensus evasit.
—
Incommodissime accidit. Frustra multo mane surrexi. Ecce calamitas! Et virgines nostrae nos in litore exspectant. Fac tandem ut moveatur iste sacer currus tuus aut, si nescis vehi, abi in malam rem!
—
Abiit. Rixati sumus. Tum ira incensus evasit.
Interim circum nos magna turba concurrerat ridentium, clamantium, maledicentium, et Molinarius, vicinus meus, pugno sublato minatur se morum praefecturam advocaturum, nist extemplo aufugiamus. Habere se filum aëneum domi, quo utatur telephonice ad magistratum advocandum. Iam se abire ad advocandum. "Vae vobis!" exclamans aufugit, et turba circum nos ferarum similis conclamans magno risu nobis illudit.
In hoc puncto somnii experrectus sum. Ignoro, quid sibi velit istud somnium, utrum sit faustum an infaustum. Aviam meam interrogabo, quippe quae sit somniorum famosa interpres, et interrogata illa proximo libello, quid dixerit, faciam sciatis.
Dr. Emanuel Bernard
Quomodo avia coniecturam somnii fecerit, hic exponam